این است که به هرنقدی که این روزها در سایت‌ها و روزنامه‌ها می‌خوانم به دیده شکر می‌نگرم حتی به آنهایی که به روش‌های عجیب و غریب و شگردهای روانی برای آزارم متوسل می‌شوند... می‌دانم این‌ها هم بخشی از حرفه من است و کسی به درخت چنار که میوه نمی‌دهد مگر چوب می‌زند؟
رفقایم می‌دانند که معتقدم وقتی حسابت پاک باشد از محاسبه‌ات باکی نیست و همین بچه‌های با معرفت دانشگاه اصفهان یا دانشجوهای دانشگاه کاشان هم خاطرشان هست پارسال که مهمانشان بودم و از سر لطف سه برابر ظرفیت سالن آمفی تئاتر نشسته و ایستاده تا دیروقت با هم حرف زدیم و بچه‌هایی که بیرون در ماندند و... خلاصه آنها می‌دانند که تاب پرسشگری دارم و نه که از آن نمی‌هراسم، بر آن مصر هم هستم.

در دانشگاه بین بچه هایی که مثل همکلاسی‌های خودم بودند هم گفتم که تاریخ را بخوانیم که بعد از انقلاب مشروطه همان قدر که انحصار طلبان راه را بستند، تندروهای عجول هم در ایجاد مانع کم تاثیر نبودند.
تشخیص تند روی باید از طریق ارجاع به اجماع مردم حاصل شود. با آرای مردم یا همان اصل "هرنفریک رای".
کاش می‌شد درباره این مستند هم از مردم نظرسنجی کرد و خدا می‌داند همیشه دعا می‌کنم گوشه چشمی که دارند دریغم نشود که اینجا به همین دلخوشم.
من منتظر نقدهای شما هستم. همین جا هرچه بنویسید منتشر می‌کنم پایین همین مطلب... هرچه باشد اگر حرمتی نریزد بنویسید برایم.
حتی دوست دارم "ممد چاقو"ها هم بیایند اینجا و نظر بدهند.
ممد چاقو لقب محمد درگاهی رییس نظمیه رضا شاه بود که شبکه‌ای از شعبان بی مخ‌های کوچک داشت و از هرکه خوشش نمی آمد شبانه پیغام می‌داد دوسیه‌ای بر دوسیه هایش بیافزایند....

©وبلاگ اقای نجف زاده